امیر باجه‌کیان و سیما غفارزاده – نورث ونکوور
در آستانهٔ نوروز ۱۴۰۱ همراه با دوستانمان در بی‌سی سرو، تابلو اعلانات فارسی‌زبانان بریتیش کلمبیا، و با پشتیبانی نورث شور نیوز بر آن شدیم با تعدادی از سیاستمداران سطوح شهری و استانی در بریتیش کلمبیا گفت‌وگوهایی را ترتیب بدهیم تا هم دربارهٔ عملکردشان در سال گذشتهٔ خورشیدی به خوانندگانمان اطلاعاتی بدهند و هم از آن‌ها دربارهٔ برخی مسائل مورد علاقهٔ جامعهٔ ایرانی بریتیش کلمبیا بپرسیم که توجه شما را به این گفت‌وگوها جلب میکنیم. لازم به یادآوری است که به‌دلیل محدودیت صفحات نشریه تعدادی از گفت‌وگوها در شمارهٔ آینده منتشر خواهند شد.
بی‌سی سرو: شهردار لیتل، از شما تشکر میکنیم که با وجود برنامهٔ کاری فشرده‌تان به بی‌سی سرو، رسانهٔ همیاری و نورث شور نیوز فرصتی برای گفت‌وگو دادید. مایل‌ام گفت‌وگو را با مرور بر سالی که گذشت آغاز کنم؛ سالی که مطابق تقویم ما در ماه مارس آغاز میشود. لطفاً از رویدادهای حائز اهمیت، یا مشکلات و چالش‌های اصلی که در سال گذشته درگیرشان بوده‌اید، بفرمایید؛ مسئلهٔ ترافیک، مسکن یا مشکلات دیگر.
شهردار لیتل: قطعاً سال سخت و پرمسئله‌ای بود، از تغییرات مربوط به کووید و قوانین مربوط به سلامت همگانی، ما در دولت سعی میکردیم کمی متفاوت با این تغییرات روبرو شویم. اما انکار نمی‌کنم که سخت بود. حتی وقتی برگردیم به ماه مارس سال گذشته، روز ۲۷ مارس (۲۰۲۱)، در لین ولی حمله با سلاح سرد اتفاق افتاد، و دو روز بعد مِیسن هال در آتش سوخت. ۱۳ نفر از نخستین ۱۴ قربانی کووید در کانادا، اینجا در لین ولی بودند. می‌‌‌‌دانم که این مربوط به سال قبل‌تر از آن است، اما این مسائل هنوز باقی هستند و ما سعی داریم در میان شرایط کووید مردم را همراه نگه داریم و از این منظر سال پرچالشی بود. اما فکر میکنم ما توانستیم با برگزاری مجازی جلسات شورای شهر امکان شرکت در جلسات را فارغ از مکان و موقعیتی که در آن هستند، برای شرکت‌کنندگان آسان‌تر کنیم و با سبک‌ترشدن قوانین بهداشت همگانی، سعی میکنیم مردم را با فعالیت‌هایی مشغول کنیم که روحیه‌شان را بهبود بخشد و آن‌ها را به اجتماع و محلهٔ خود بازگرداند و این هنوز چالش‌برانگیز است و ما هنوز در تلاش برای بیرون‌رفتن از این وضعیت همه‌گیری هستیم.
رسانهٔ همیاری: با سپاس از وقتی که به ما دادید، شهردار لیتل، در رابطه با سیستم رفت‌وآمد سریع (Rapid Transit)، می‌دانیم که اوایل ماه گذشته، همهٔ اعضای سه شورای شهر و بخش‌های نورث شور متفقاً به طرح یکسانی رأی دادند و رسماً از شورای شهرداری ترنسلینک خواستند که پروژهٔ سیستم رفت‌وآمد سریع شاخابهٔ برارد (Burard Inlet) را به‌عنوان یکی از پروژه‌های توسعهٔ ده‌سالهٔ آیندهٔ سیستم رفت‌وآمد سریع، در اولویت قرار دهند. آیا از ترنسلینک در این خصوص پاسخی دریافت کرده‌اید؟ و آیا فکر میکنید دولت‌های استانی و فدرال در خصوص پیشبرد این پروژه همکاری و پشتیبانی خواهند کرد؟
شهردار لیتل: قطعاً نیاز است که هزینهٔ این پروژه از سوی دولت‌های استان و فدرال پرداخت شود. بله، اولویت‌بندی‌های طرح راه‌وترابری ۲۰۵۰ را تقریباً همین یک ماه پیش انجام دادیم که مورد تأیید اکثریت قاطع شهرداران مناطق قرار گرفت. در این اولویت‌بندی نیاز به ارتباط با نورث شور از طریق سیستم رفت‌وآمد سریع خاطرنشان شده است و نیز بندی بالاخص برای نورث شور و مربوط به دسترسی به فضاهای تفریحی آن اضافه شد، چرا که در این منطقه مشاهده کرده‌ایم که الگوهای رفت‌وآمد با تلاش مردم برای دسترسی به کوه‌های نورث شور برای ورزش و تفریح دستخوش تغییرات چشمگیری شده است و ما در واقع در وضعیت عجیبی قرار داریم به‌طوری‌که هر آخر هفته حدود ۱۳۵٬۰۰۰ سفر شهری روزانه و در طول هفته روزانه حدود ۱۳۱٬۰۰۰ سفر به این مناطق داریم. بنابراین در آخر هفته‌ها در واقع حجم رفت‌وآمد از روی پل‌ها به‌خاطر این سفرهای تفریحی بیش از روزهای هفته است و طرح راه‌وترابری ۲۰۵۰ این موضوع را در نظر گرفته است. مرحلهٔ بعد این است که عملاً به‌سمت ایجاد اجرای برنامه حرکت کنیم. اولویت‌هایی که در این برنامه‌های ده‌ساله لحاظ میشوند، معمولاً محل تخصیص منابع ترنسلینک و دولت‌های استانی و فدرال هستند. از برنامهٔ ده‌سالهٔ قبلی فکر میکنم هزینهٔ بیش از هشتاد و پنج درصد پروژه‌ها پرداخت و ساخته شده و قابل استفاده‌اند. بنابراین موضوع حیاتیِ کنونی این است که اطمینان حاصل کنیم که سیستم رفت‌وآمد سریع برای اتصال به نورث شور در برنامهٔ ده‌سالهٔ بعدی لحاظ می شود. ما باید احتمالاً تا حدود یک ماه دیگر تأییدیهٔ اولویت‌بندی را از منطقه دریافت کنیم. اما همچنان تکیهٔ ما بر تأمین هزینه از سوی دولت استانی و فدرال خواهد بود.
رسانهٔ همیاری: آیا قولی هم داده شده است؟
شهردار لیتل: من قول می‌‌‌‌دهم که هر آنچه در توان دارم به‌کار گیرم تا این ساخت‌وساز در برنامهٔ ده‌ساله قرار گیرد و وقتی در این برنامه قرار گرفت، مرحلهٔ بعد این است که پیگیر تخصیص بودجهٔ استانی و فدرال باشیم. اما اغلب وقتی طرحی در برنامهٔ ده‌سالهٔ قرار می‌‌‌‌گیرد دولت استانی و فدرال می گویند دولت محلی اولویت‌ها را تعیین کند و ما راهی برای تأمین بودجه خواهیم یافت. بنابراین این ما هستیم که باید یک‌صدا به‌دنبال در اولویت قرارگرفتنِ ایجاد سیستم رفت‌وآمد سریع برای ارتباط نورث شور با ساحل جنوبی باشیم و اگر ما بتوانیم از منطقه تعهد بگیریم، به‌احتمال زیاد از حمایت دولت استانی و فدرال برخوردار خواهیم شد.
بی‌سی سرو: شهردار لیتل، یکی از وعده‌های انتخاباتی شما، مدیریت سرعت توسعه و ساخت‌وساز بود؛ لطفاً اگر اشتباه می‌‌‌‌گویم، تصحیح کنید. در دسامبر گذشته ایدهٔ ساخت‌وسازهایی در اطراف کریدورهای عظیم پیشنهاد شد و اگر چه پیمانکاران تلاش کرده بودند که این ساخت‌وسازها با برنامهٔ رسمی منطقه و برنامهٔ توسعهٔ مرکز میپل وود ویلیج سازگار باشد، شما و سه عضو از شورای شهر به این طرح رأی منفی دادید. با در پیش‌گرفتن این رویه و در کنار آن نیاز به سیستم رفت‌وآمد سریع و اینکه این سیستم معمولاً در اطراف مناطق پرازدحام احداث میشود، چگونه با این دو موضع‌گیری هم‌زمان انجام کار امکان‌پذیر میشود؟
شهردار لیتل: آنچه من گفتم، دقیقاً این بود که باید از سرعت توسعه و ساختمان‌سازی کم کنیم تا زیرساخت‌ها هم‌زمان توسعه یابند و این نکتهٔ کلیدی است، اینکه چه زیرساخت‌هایی برای رشد نیاز داریم و نکتهٔ مهم دیگر اینکه خانه‌هایی که ساخته میشوند، حتماً خانه‌هایی باشند که به آن‌ها نیاز است. چون یکی از چالش‌های ما در نورث شور این است که اینجا مشاغل زیادی هست، اما مشاغل لزوماً متناسب با واحدهای مسکونی نیستند. اکثر مشاغل در سطحی نیستند که به شما امکان برخورداری از واحدهای مسکونی ۱٫۶ یا ۱٫۷ میلیونی را بدهند.
ما بر احداث ساختمان‌های ارزان‌تر و قابل‌دسترس‌تر و با مدل‌های مالکیت متفاوت تمرکز کرده‌ایم تا بتوانیم اطمینان یابیم مسکنی که ایجاد میکنیم حتی‌الامکان مورد استفادهٔ مردم همین منطقه قرار می‌‌‌‌گیرد. ما ساختمانی داشتیم با ۶۱ واحد مخصوص اجاره و با اجارهٔ پایین به‌خاطر قدمت ساختمان. شورای قبلی رأی به بازسازی‌اش داد با ۳۵۰ واحد بیشتر. شما اول فکر میکنید این خوب است چون به واحد مسکونی احتیاج داریم. اما مسکنی که هر فوت مربعش ۱۲۰۰ یا ۱۵۰۰ دلار است، کلاً متناسب با درآمد مشاغل محلی نیست و ما با این کار عملاً مسکن دو معلم، یک افسر پلیس، یک آرایشگر و مشاغلی نظیر این را که قطعاً در منطقه به آن‌ها نیاز داریم، از بین می‌‌‌‌بریم. ما می‌‌‌‌خواهیم مطمئن باشیم مسکنی که بنا میکنیم مشکل را بغرنج‌تر نمی‌کند و موجب رفت‌وآمد کاری بیشتر نمی‌شود و افراد بیشتری را روی پل‌ها نمی‌فرستد. چرا که ما دریافته‌ایم مسئلهٔ زیرساخت چالش بسیار مهمی است. وقتی حرف از تعهد به ایجاد سیستم رفت‌وآمد سریع پیش می‌‌‌‌آید، اگر منطقه متعهد به احداث آن شود، شاید دو یا چهار ایستگاه در نورث شور داشته باشد. در این صورت من قطعاً دوباره به برنامه‌ریزی دربارهٔ ساخت‌وساز اطراف ایستگاه‌های سیستم رفت‌وآمد سریع خواهم پرداخت تا متناسب با سیستم رفت‌وآمد و نسبتاً پرتجمع باشد. چرا که باید آن زیرساخت‌ها را حمایت کرد و اطمینان یافت که عملی است.
اما ما هنوز در موقعیتی هستیم که خانه‌هایی که ساخته میشوند این‌قدر در مقایسه با مشاغل منطقه گران‌قیمت‌اند که تنها موجب رفت‌وآمدهای کاری بیشتر میشوند. بنابر این در این‌باره بسیار محتاطیم و من فکر میکنم هدف ما این است که در پایان این دوره تقریباً بیش از نیمی از واحدهایی که در این منطقهٔ نورث ونکوور ساخته میشوند و در این دوره از سوی اعضای شورای شهر وعده داده شده‌اند، واحدهای مخصوص برای اجاره یا مقرون‌به‌صرفه یا مجتمع‌های مسکونی با قیمت مناسب باشند. ما در این مورد تعهد بزرگی داریم. این برای آیندهٔ منطقه بسیار مهم است. ما یک دورهٔ ۱۷ ساله داشتیم که هیچ مجتمع مسکونی مخصوص اجاره در این منطقه بنا نشده و وقتی ساختمان ۳۵ ساله وقت نوسازی‌اش می‌‌‌‌رسد، ساکنانش سعی میکنند به ساختمانی ۳۰ ساله نقل‌مکان کنند، اما چنین ساختمانی هرگز بنا نشده است. ساختمان ۲۵ ساله هرگز بنا نشده و همچنین ساختمان ۲۰ ساله. بدین ترتیب مشکل، مانند داشتن نردبانی است که هیچ‌کدام از این پله‌ها را ندارد. پس مردم از ساختمان ارزان قدیمی به ساختمانی کمی جدیدتر و کمی گران‌تر نقل‌مکان میکنند، چه بسا مجبور میشوند محله را ترک کنند، چرا که واحد مسکونی خالی بسیار کمیاب است و امکان یافتن مسکن در همان محدودهٔ قیمت وجود ندارد. بنابر این مردم مجبور میشوند با خانواده‌شان از منطقه نقل‌مکان کنند و بروند و من فکر نمی‌کنم این در درازمدت برای ما سالم باشد. من فکر میکنم ما مسئول‌ایم که اَشکال مختلف مسکن را در محله‌مان فراهم کنیم اما همچنین نمی‌توانیم رفع تمام نیازهای مسکن منطقه را بر عهده بگیریم. این محلهٔ نورث ونکوور آن‌قدر پرطرفدار است که می‌‌‌‌توان در آن ده‌ها هزار واحد مسکونی ساخت حتی بدون کاهش قیمت، آن‌قدر تقاضا زیاد خواهد بود که موجب ازکارافتادن قسمت‌های زیرساختی با اتوبوس‌ها و پل‌ها و غیره خواهیم شد.
ما نیاز داریم که منطقه برای ایجاد زیرساخت به ما تعهد بدهد، پل را تعویض کند و کریدور را ارتقاء بخشید و بعد ما میتوانیم قطعاً اقتصاد اجتماعی را به مجتمع‌های مسکونی متناسب با سیستم حمل‌ونقل در این محله ارتباط دهیم.
بی‌سی سرو: متشکرم. یک سؤال دیگر در ادامهٔ این بحث؛ نوع مسکن مورد نظرتان در بخش نورث ونکوور را در یک دورهٔ ده‌ساله چگونه و در چه حد می‌‌‌‌بینید؟
شهردار لیتل: ما قطعاً تمرکزمان بر آوردن گزینه‌های خارج‌ازبازار (واحدهای اجاری‌ای که بخشی از اجاره‌شان از طریق دولت یا سازمان‌های غیرانتفاعی تأمین میشود) است، تا حدی که بتوانیم. خصوصاً هرجا که زمین‌های منطقهٔ نورث ونکوور در محاسبات هستند، ما به‌دنبال مسکن مقرون‌به‌صرفهٔ بسیار ارزان هستیم. این جایی است که ما نیاز و تقاضا داریم. مردمی به این منطقه می‌‌‌‌آیند که می‌‌‌‌توانند خانه‌های دو سه میلیون دلاری بخرند و خب شما گزینه‌های زیادی برای چنین انتخاب‌هایی دارید. ما احتیاج به مسکن ارزان‌قیمت داریم که با مشاغل در نورث شور متناسب باشد.
رسانهٔ همیاری: ژانویهٔ امسال دومین سالگرد سرنگونی تراژیک هواپیمای اوکراینی بود. با توجه به اینکه این منطقه مسکنِ ایرانیان بسیار زیادی است و همچنین اینکه خانواده‌های قربانیان و به‌طور کل ایرانیان منطقه خواستار ساخت بنای یادبودی برای قربانیان این پرواز هستند، آیا بخش نورث ونکوور برنامه‌ای برای کمک به ساخت چنین بنای یادبودی دارد؟
شهردار لیتل: کمیتهٔ هنرهای همگانی ما در مورد این موضوع با تعدادی از مردم و تعدادی حامیان مالی صحبت کرده است و من فکر میکنم منطقی‌تر باشد که با توجه به تعداد زیاد جمعیت ایرانی در شهر نورث ونکوور و بخش نورث ونکوور، ما این کار را با مشارکت شهر نورث ونکوور انجام دهیم. من می‌‌‌‌دانم که یادبودها و بزرگداشت‌های خصوصی‌ای بوده‌اند، به‌طور خاص به مجتمع مسکونی Denna Homes فکر میکنم در پایین مانتین هایوی. آن‌ها محدوده‌ای از باغچه و نیمکت‌هایی را برای یادبود و بزرگداشت اختصاص داده‌اند و من در هر حال فکر میکنم اگر این کار انجام شود، با مشارکت شهرداری نورث ونکوور خواهد بود. همچنین به‌عنوان نظری کلی، مدت‌های مدیدی است که بنای یادبودی در اینجا بنا نشده است. در گذشته بناهای زیادی به نشانهٔ یادبود و افتخار ساخته می‌‌‌‌شدند و پارک، خیابان یا میدانی به‌نشانهٔ احترام به‌نام افراد نام‌گذاری می‌‌‌‌شد. اما در سی سال گذشته این بسیار به‌ندرت اتفاق افتاده است. میدانید که ما خیابان‌هایمان را به‌نام سیاستمدارها و معلم‌ها و مدارسمان می‌نامیدیم. حالا دیگر این کار را نمی‌کنیم. باید یادبود و بزرگداشتی پیدا کنیم که هم تأثیرگذار باشد و هم متناسب با شیوهٔ بزرگداشت امروزی‌مان باشد. مثلاً یک درخت و یک نیمکت برای یادبود حادثهٔ حمله با چاقو خواهیم داشت ولی در ابعاد عظیم بنای جنگ در پارک ویکتوریا نخواهد بود. این‌ها همه بزرگداشت‌هایی‌اند برای حوادثی که در اجتماعمان رخ داده است.
بی‌سی سرو: سه سال پیش من و چند تن دیگر به شورای شهر ونکوور رفتیم. طرحی بود برای به‌رسمیت‌شناختن نوروز به‌عنوان مناسبتی در تقویم شهر ونکوور و برای جشن‌گرفتن همه‌سالهٔ این روز در شهرداری ونکوور که ما با همکاری جین سوانسون، عضو شورای شهر ونکوور، آن را مطرح کردیم و پیش بردیم، البته بعد از کووید متأسفانه موفق به برگزاری جشنی نشدیم. همین‌طور در شهر پورت مودی، ایمی لوبک طرحی به‌همین مضمون به شورای شهر برد. بزرگداشت نوروز در شهرداری منطقهٔ نورث ونکوور به چه صورت است و برنامه برای برگزاری نوروز چیست؟
شهردار لیتل: ما رابطه‌ای طولانی با دو گروه برگزارکنندهٔ مراسم در نورث شور در جو ماتیاس سنتر و امبل‌ساید پارک داشته‌ایم و همچنین یک مکان سومی هم بود که در آن شرکت میکردیم. می‌دانیم ما نیز در اینکه مردم بدانند نوروز چیست، نقش داریم و بنابراین ما از شبکه‌های اجتماعی‌مان استفاده میکنیم تا هر بهار دربارهٔ نوروز به مردم اطلاعات بدهیم. اما در رابطه با برنامه‌ها و جشن‌ها، ما بیشتر در برنامه‌هایی که خود جامعهٔ [ایرانی] برگزار میکنند، شرکت کرده‌ایم، نه در محل شهرداری. منظورم این است که جشن‌ها و برنامه‌هایی هستند که جا افتاده‌اند و مردم زیادی در آن شرکت میکنند و ایجاد یک برنامهٔ جدید و رقابت با آن‌ها ممکن است نتیجهٔ درستی نداشته باشد. برای جوامع دیگری که به بزرگی جامعهٔ ایرانی نیستند، شاید آن‌ها که برنامه و جشنی برای مناسبت‌هایشان ندارند، نیاز داشته باشند که دولت آن‌ها را به‌رسمیت بشناسد. ما ترجیح می‌دهیم برنامه‌هایی را که در شهرمان در جریان است، حمایت کنیم و اطمینان حاصل کنیم که آن‌ها سالم و با شرکت جمعیت خوبی برگزار میشوند، و امکانی ایجاد کنیم که نه تنها جامعهٔ ایرانی بلکه مردم جوامع دیگر هم به اینجا بیایند و دربارهٔ نوروز بیاموزند.
بی‌سی سرو: آقای شهردار، من در مروری بر اخبار و مقالاتی در ارتباط با انتخابات شهری ۲۰۱۸، متوجه شدم که بارها صحبت از ادغام شهر نورث ونکوور و بخش نورث شور با هم شده بود، ولی بعد از آن دیگر دربارهٔ آن چیزی نشنیدیم. آیا شما هنوز هم از این ایده حمایت میکنید؟ فکر میکنید چه خواهد شد؟
شهردار لیتل: در مقاطع مختلفی من از این ایده حمایت کرده‌ام. موضوع چالش‌برانگیزی است؛ میدانید که در سال ۱۹۰۷ این دو منطقهٔ شهری از هم جدا شدند. شهر نورث ونکوور تصمیم گرفت که می‌خواهد پیاده‌رو و تیرهای چراغ برق برای خیابان‌ها بسازد و منطقهٔ شهری جداگانه‌ای بشود. این دو ناحیه عمدتاً در امتداد مرزهای تعیین‌شدهٔ املاک هیوود-لانزدیل و برای اهداف سرمایه‌گذاری تبدیل به این شهرداری‌های جداگانه شدند. آن‌ها از مخارج هنگفت توسعهٔ کیث رود در هر دو طرف از هورس‌شو بِی تا دیپ کُوْ خسته شده بودند و می‌خواستند مالیات‌هایشان را صرف نواحی مرکزی محله‌هایشان کنند. امروزه، تفاوت‌ها میان شهر و بخش نورث ونکوور بسیار با قدیم فرق کرده است. مشکلات بزرگ ما، چه یک منطقهٔ شهری باشیم چه دو تا، همان‌ها خواهند بود و من امیدوارم ما بتوانیم بین این دو منطقهٔ شهری بهتر هماهنگی و همکاری داشته باشیم، خصوصاً در زمینه‌ٔ پروژه‌های ساخت‌وساز.
ما همین حالا هم مراکز خدماتی تفریحی‌مان را یکپارچه کرده‌ایم و من فکر میکنم ما میتوانیم خدمات کتابخانه‌ای‌مان را هم بهتر یکپارچه کنیم، هرچند الان هم این امکان را داریم که کتابی را از کتابخانه‌ای بگیریم و در کتابخانهٔ دیگر پس بدهیم. خدمات آتش‌نشانی ما نیز همین‌طور است، و مثلاً ممکن است شما مورد آتش‌سوزی‌ای در شهر نورث ونکوور داشته باشید که آتش‌نشان‌های بخش به آنجا اعزام شوند و برعکس. من فکر میکنم دسترسی آزاد به خدمات دو منطقهٔ شهری اولویت است. در رابطه با ادغام این دو شهرداری که در سال ۱۹۰۷ از هم جدا شدند، تا کنون ۱۳ بار تلاش شده که این دو با هم ادغام شوند، ولی من مطمئن نیستم بخواهم انرژی زیادی روی این مسئله بگذارم، مگر آنکه همکاران ما در شهر نورث ونکوور مایل باشند که چنین کاری بکنند.
فکر نمی‌کنم مطالعه‌ای دیگر در این زمینه چیزی را تغییر دهد، نوع تفکر مهم است. بخش نورث ونکوور مالیات پایین‌تری از شهر نورث ونکوور دارد و ما قرار است نرخ مالیاتمان را پایین‌تر هم بیاوریم و این فاصله بیشتر خواهد شد و فکر میکنم در نهایت ساکنان شهر نورث ونکوور بگویند چرا ما باید این‌قدر مالیات بیشتری بدهیم. من فکر میکنم آنچه مهم است هماهنگی بین دو شهرداری است که به‌خوبی و به‌طور مرتب انجام میشود. من و شهردار شهر نورث ونکوور در کمیته‌های مختلف مترو ونکوور و حمل‌ونقل عمومی با هم در تماس‌ایم، و آنچه که برایمان مهم است، تا جایی که به ساکنان مربوط میشود، دسترسی آزاد به اماکن عمومی برای همه فراهم باشد تا از آن‌ها استفاده کنند.
بی‌سی سرو: ممنون، و سؤال آخر اینکه در این بهار و این سال جدید، شما چشم‌انتظار چه هستید؟
شهردار لیتل: هوا دارد گرم میشود که این خیلی خوب است و ما قطعاًً آماده‌ایم که با خانواده اوقات خوشی داشته باشیم و به کمپینگ برویم. ولی آنچه که بیش از همه انتظارش را می‌کشم این است که بتوان بیرون رفت و از فضاهای باز استفاده کرد، و تا جایی که به مسائل بخش مربوط میشود، این اکتبر انتخابات داریم، همیشه لذت‌بخش است اینکه مردم را می‌بینیم که طی تابستان در برنامه‌های مختلف ازجمله جلسات مناظرهٔ کاندیداها شرکت میکنند و مسائل و مشکلات خود را مطرح میکنند. من از فصل انتخابات لذت می‌برم و امسال هم در این رقابت‌ها خواهم بود. اگر شما کسانی را می‌شناسید که مایل‌اند خود را کاندیدا کنند، من خوشحال خواهم شد به آن‌ها کمک کنم. همچنین منتظر شنیدن نظرات شما در کمپین خودم هستم. متشکرم.
بی‌سی سرو و رسانهٔ همیاری: متشکر از شما برای وقتی که به ما دادید.
ویدیوی این گفت‌وگو را در اینجا ببینید:
